สนามเด็กเล่น ความสนุก ความสุข หรือ ความเศร้า ?
เมื่อเด็ก ๆ ได้โลดแล่นในจินตนาการผ่านการเล่น เป็นการพัฒนาและส่งเสริมการเรียนรู้ การได้เล่นในเครื่องเล่นสนาม พวกเขาจะได้ใช้ทักษะทางด้านความแข็งแรงของร่างกาย เพื่อตอบสนองจินตนาการของพวกเขา การได้ใช้พละกำลังในการจับ โหน ไต่ เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้พวกเขาสนุกกับการออกกำลังกาย
ประโยชน์ที่งดงามของเครื่องเล่นสนามจึงมีอยู่มากกมาย ซึ่งในข้อนี้ พ่อแม่ ผู้ปกครองต่างก็รู้ดี การเล่นจึงเป็นสิ่งที่ไม่ควรห้าม หรือห้ามไม่ได้จริงๆ
เมื่อพวกเขาวิ่งเข้าใส่สนามเด็กเล่น ที่มีเครื่องเล่นหลากหลายรูปแบบ มีสีสันที่สดใส มีโครงสร้างที่แข็งแรง พ่อแม่ผู้ปกครองทุกท่านคงหายห่วงเฝ้าดูพวกเขาเล่นกันอยู่ และก็ต้องคอยระมัดระวังอันตราย
แต่เมื่อเขาต้องปีนป่ายในเครื่องเล่นที่ไม่ได้มีการยึดแน่นหนา มีขนาดไม่สมส่วนและมีความสูงไม่เหมาะสม คุณภาพของวัสดุที่เก่าผุพังไม่ได้มาตรฐาน คงไม่มีใครกล้าปล่อยลูกเข้าไป เพราะจริงๆแล้ว ถึงจะมีคำพูดที่ว่า
” ยิ่งเลอะ ยิ่งเยอะประสบการณ์ หรือ ล้มบ้าง เจ็บบ้าง ฝึกการเรียนรู้ “
แต่ก็เชื่อได้ว่าพ่อแม่ ผู้ปกครองทุกคนก็คงไม่อยากเห็นลูกบาดเจ็บหรือเป็นอันตรายอย่างแน่นอน
ด้วยคำพูดที่ว่า เด็กไม่ใช่ผู้ใหญ่ย่อส่วน เรื่องนี้ ผู้ใหญ่บางคนอาจจะหลงลืมคิดไป เพราะด้วยโครงสร้างของร่างกายและพัฒนาการที่เฉพาะตัวของเด็กแต่ละวัย มีความแตกต่างกัน ลักษณะการเจริญเติบโต และการพัฒนาการจึงมีความเสี่ยงที่อาจจะทำให้เกิดการบาดเจ็บได้ การเฝ้าดูการเล่นอย่างใกล้ชิด และคอยระแวดระวังให้กับเด็ก ๆ ตลอดเวลาการเล่น จึงเป็นสิ่งที่ไม่สามารถละเลยได้ เพราะจากสถิติของการบาดเจ็บจากสนามเด็กเล่นนั้น เราจะรู้ได้ทันทีว่า เกิดจากการไม่ระมัดระวังเท่านั้นเอง ซึ่งผู้ปกครอง ผู้ดูแลเด็ก ต้องมีส่วนอย่างยิ่งในความรับผิดชอบนั้นๆ
นอกจากผู้ปกครอง อันตรายที่เกิดกับเด็กอาจเกิดจากการให้ความไว้วางใจกับ ครูผู้ดูแลเด็ก พี่เลี้ยง หรือสถานที่จะต้องดูแลเด็กๆ จำนวนมากในเวลาเดียวกันให้ทั่วถึง ซึ่งเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่มาก โดยเฉพาะหากเกิดอันตรายต่อตัวเด็ก
“ผู้ที่ดูแล” จึงเป็นบุคคลที่จะต้องมีความรับผิดชอบและตระหนักถึงความปลอดภัยของเด็กเป็นอย่างมาก โดยต้องสามารถสร้างความเข้าใจหรือตั้งกฎ กติกา การเล่น ร่วมกับเด็กๆ อธิบายให้เด็กรับรู้ เชื่อฟัง พร้อมทั้งใส่ใจดูแลอย่างใกล้ชิด ไม่สามารถละสายตาจากการเล่นของเด็กๆไปได้
ความระมัดระวังในการเล่นในสนามเด็กเล่นของเด็กนั้นไม่ใช่เป็นหน้าที่ของเด็กเท่านั้น ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเรียนรู้และมีพัฒนาการที่ดีจากการเล่น แต่พวกเขาก็ยังขาดประสบการณ์ในการเอาตัวรอด และการใช้สติสัมปชัญญะ กับเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นได้อย่างทันท่วงที การดูแลอย่างใกล้ชิด เป็นเสมือนแขน ขา และเป็นหู เป็นตาจากคนที่เด็กๆ รักและไว้วางใจ ถือเป็นเรื่องสำคัญที่สุด เราจึงจะมั่นใจได้ว่า
